Agora is een historisch epos van regisseur Alejandro Amenábar, bekend van het euthanasiedrama Mar Adentro. Het woord ‘Agora’ uit de titel betekent plein. Evenals in elke Romeinse stad is in het Alexandrië van de vierde eeuw na Christus, de agora het belangrijkste plein van de stad. Daar bevindt zich de bibliotheek met de grootste verzameling kennis ter wereld die geleid wordt door Hipatia, een zeer geleerde vrouw. Deze kennis wordt echter belaagd door religieuze horden: de christenen.
Het is de vierde eeuw na Christus. Egypte is onderdeel van het Romeinse Rijk. Als er in de straten van Alexandrië een gewelddadige religieuze opstand uitbreekt, verplaatst het gevecht zich naar de legendarische bibliotheek. Binnen de muren van dit gebouw vecht de wetenschapper Hypatia (Rachel Weisz) met haar leerlingen voor het behoud van de wijsheid van de oude beschaving.
Hypatia, wiskundige, filosofe en astronoom is als wetenschapper niet zo gecharmeerd van deze heibel, veroorzaakt door de christenen. Haar jonge slaaf Davus, die haar tot dan overal in volgde, raakt verscheurd tussen zijn geheime liefde voor zijn meesteres en de vrijheid. Als hij die vrijheid wil bemachtigen, kiest hij partij voor de vijand. Zodoende komt hij lijnrecht tegenover Hypathia te staan bij een aanval op de bibliotheek. Want voor Hypathia hebben de rollen perkament meer betekenis dan de zoveelste ‘wereldverlosser’.
De film vertelt eigenlijk een verhaal van verdraagzaamheid en gaat dus eigenlijk over een heel eigentijds onderwerp. We zien de botsing tussen geloof en wetenschap. We zien de barbaarsheid waarmee de christenen hun geloof opleggen en intellectueel kapitaal vernietigen. Vergelijk de onrust die de confrontatie met de islam in de Westerse wereld teweegbrengt!
Behalve door Rachel Weisz die heel sterk de rol van Hypathia vervult, worden we visueel ook overweldigd door de massascènes. Als kijker kom je ogen tekort.
