Paul is dertig en kan sinds hij op jonge leeftijd zijn ouders verloor niet meer praten. Hij wordt opgevoed door twee aristocratische en als tweeling geklede tantes in een appartementje in Parijs. Zij hopen vurig dat hij ooit zal uitgroeien tot een beroemd pianist, maar vanwege hun opvoeding is hij erg onvolwassen voor zijn leeftijd.
Wanneer hij mevrouw Proust, zijn excentrieke buurvrouw, ontmoet, krijgt hij de kans zijn verleden onder ogen te zien, dankzij haar recept voor een mysterieus drankje dat de diepste herinneringen boven haalt. In grappig en origineel verfilmde flash backs zien we de jonge Paul samen met zijn ouders. Pas veel later in de film komen we aan de weet hoe zijn de ouders zijn omgekomen. Ondanks deze trieste gebeurtenis is het een echte feel good movie: een kleurrijke film vol vrolijke liedjes en hilarische momenten.
Sylvain Chomet, maker van de animatiefilms als Les triplettes de Belleville en L’illusioniste, heeft zich met Attila Marcel aan zijn eerste speelfilm gewaagd. Het resultaat doet door de spitsvondige grapjes denken aan Amélie Poulain en films van Michel Gondry.