In 1948 krijgt chansonnier Charles Aznavour een 16mm-filmcamera van zijn mentor, de al even legendarische Édith Piaf; het was zijn eerste camera die hij sindsdien altijd bij zich had. Hij filmt altijd en overal: vluchtige momenten en gebeurtenissen, plaatsen waar hij optreedt, zijn reizen, vrienden, geliefden. Tot 1982 schiet hij vele rollen vol. Het filmmateriaal is zijn persoonlijke dagboek. Een paar maanden voor zijn dood bekijkt Aznavour met regisseur Marc di Domenico alle opnames met als doel er een film van te maken. Nadat Aznavour in 2018 is overleden, monteert Di Domenico de beelden tot één geheel. De documentaire geeft niet alleen een beeld van Aznavour zelf, maar ook van de wereld zoals hij die zag.
