In Black Swan volgt filmmaker Darren Aronofsky een ballerina. Maar meer dan de ‘balletfilm’ die de film pretendeert te zijn, is het een regelrechte nagelbijter geworden, waarbij het gevaar nu eens niet van een gehaaide collega-diva komt maar vanuit de prima ballerina zelf. Oscarwinnares Natalie Portman schittert als de balletdanseres die haar duistere kanten ontdekt wanneer ze de strijd aangaat met een rivale.
Nina danst bij een balletgezelschap in New York City. Voor hun productie van ‘Het zwanenmeer’ is artistiek directeur op zoek naar een nieuwe prima ballerina. Nina is zijn eerste keuze, maar haar rivale Lily maakt ook indruk. ‘Het Zwanenmeer’ heeft een danseres nodig die zowel de witte zwaan met onschuld en elegantie kan spelen als de zwarte zwaan, die staat voor bedrog en sensualiteit. De rol van witte zwaan is Nina op het lijf geschreven, maar Lily is de belichaming van de zwarte zwaan. Terwijl de twee jonge danseressen hun rivaliteit laten uitgroeien tot een vreemde vriendschap, begint Nina haar duistere kant steeds meer te omarmen en tot de zwarte zwaan te transformeren, met een obsessie die haar ondergang zou kunnen betekenen.
Natalie Portman is een bijzondere vrouw. Zij heeft de afgelopen jaren haar rollen zorgvuldig gekozen en komt in interviews altijd sympathiek naar voren. In Black Swan steelt ze de show. Hoe cliché dat ook klinkt, het is niets minder dan dat. Zodra zij op het podium verschijnt, vooral in het laatste deel als de gevreesde zwarte zwaan, staat ze op mythische hoogte. Deze vrouw verdiende een Oscar en kreeg die ook.
De film heeft een schizofreen karakter, op bepaalde momenten in de film lijk je dingen te zien gebeuren op het scherm en vraag je jezelf af of dat je eigen fantasie is. Het is een droomproject voor een filmmaker, in goede handen bij Darren Aronofsky (Requiem for a Dream, The Wrestler).
