Buddha Collapsed out of Shame begint met archiefbeelden van de twee enorme, in de rotsen uitgehakte boeddhabeelden in Afghanistan, begeleid door stemmige muziek. Zwart-wit opnamen veranderen in kleur. Dan een enorme explosie! De camera trilt ervan, en weg zijn de eeuwenoude beelden. Vernietigd door de Taliban, omdat niet-islamitische kunst niet thuishoort in een ultieme moslimstaat.
In een van de grotten in het kale gebergte woont de zesjarige Baktay. Het is een klein meisje met zwart haar, rechte pony, appelwangetjes en tanden als een fietsenrek. Zij wil graag naar school, net als haar buurjongetje Abbas, maar van haar moeder moet ze op haar kleine zusje passen. Ze zet toch door. Met veel doorzettingsvermogen weet ze een schrift te bemachtigen en de rode lippenstift van haar moeder dient als pen. Maar de eerste leraar weigert haar les te geven omdat ze een meisje is en als ze dan eindelijk een plek in een klas heeft weten te bemachtigen, wordt ze eruit gestuurd omdat ze de les verstoort. Ook al leert Baktay het alfabet, zij zal altijd een andere taal spreken dan de jochies die haar onderweg lastig vallen. Die willen de Taliban naspelen, vrouwen stenigen en de Amerikaanse vijand vernietigen. Het zijn dezelfde jongens waar Bakhtay door wordt ingesloten. Hier zien we opnieuw hoe diep een oorlog doordringt in de samenleving en vele onschuldigen treft.
Al leef je nog in zo’n mooi land, in nog zo’n mooie omgeving, niemand is gelukkig in een land dat zo geteisterd wordt door oorlog. Het terrorisme is nog lang niet de wereld uit en draait niet alleen om volwassen, maar treft ook kinderen, jonge mensen en vrouwen van jong tot oud. Dit toont Makhmalbaf op tamelijk luchtige wijze, juist vanuit het perspectief van kinderen. Knap werk, dat absoluut aanzet tot denken.
De onschuld van een kind dat wordt meegesleept
Regisseur: Hana Makhmalbaf - Abbas Alijome, Abdolali Hoseinali ,Nikbakht Noruz - Iran - 2007 - 1 uur 21 minuten