Het rechtbankdrama Denial is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van één van de meest spraakmakende processen uit de Britse geschiedenis.
In 1993 publiceert de Amerikaanse historica en docent Deborah Lipstadt (Rachel Weisz) het boek Denying the Holocaust, waarin zij David Irving (Timothy Spall) als ontkenner van de Holocaust bestempelt en zijn geloofwaardigheid als auteur in twijfel trekt. Hij klaagt haar in 1996 aan wegens smaad en het proces dat volgt zal de belangrijkste juridische beproeving op het gebied van Holocaustontkenning en vrijheid van meningsuiting van de twintigste eeuw worden.
Lipstadts hypothese wordt aan het begin van de film uiteengezet: “Holocaustontkenning is een sleutel om de deur naar iets anders te openen.” De film draait om de vraag wat dat “andere” dan is? Waarom zou je iets willen ontkennen waar bewijzen voor zijn, waar getuigen van zijn? Die vraag wordt extra wrang als blijkt dat het in het proces juist niet daarom mag gaan. Het gaat niet om de waarheid van de geschiedenis en daarom mogen de overlevenden niet zelf getuigen. Ook omdat, aldus een van Lipstadts advocaten, overlevenden notoir slechte getuigen zijn. Hier worden recht, rechtvaardigheid en rechtspraak tot het uiterste tegen elkaar uitgespeeld.