Denkend aan Holland, dichtte Hendrik Marsman in 1936 en sindsdien kan niemand meer aan Holland denken zonder aan Denkend aan Holland te denken, inclusief z’n „breede rivieren” en „rijen ondenkbaar ijle populieren”. Dat landschap is decor én hoofdpersoon van Jan Wouter van Reijens nieuwe documentaire, die zijn naam aan Marsmans gedicht ontleent.
De film voert ons langs het stroomgebied van de Waal aan de hand van de kunstwerken (merendeels schilderijen) van ruim dertig kunstenaars die zich door het rivierenlandschap lieten inspireren. Denkend aan Holland bevat enkele van de mooiste beelden die van het Nederlandse landschap zijn gemaakt. Het is alsof je weer helemaal overnieuw leert kijken naar plekken die je al zo vaak zag dat ze onzichtbaar zijn geworden. Door lang aangehouden shots brengt Van Reijen ze weer tot leven: de uiterwaarden in de mist, de rivierschepen met hun namen van meisjes en liefjes en verre steden, en die boom, bij Varik, die langzaam in het water wegzakt. Die boom komt, net zoals alle landschappen die we zien, terug in de kunstwerken die getoond worden.
Regisseur Van Reijen vermengt portretten van kunstenaars met schilderachtige beelden van de Waal, opgenomen in verschillende jaargetijden, weersomstandigheden en momenten van de dag. Samen vormen ze een compositie waarvan het geheel uitstijgt boven de afzonderlijke delen.
De film gaat ook over de eeuwige strijd tegen het water. Monica de Jong nam in 1995, toen de dijken op springen zouden staan, elke maandag een foto van een eenzaam in het landschap staande boom bij Varik. De boom, die een prominente rol in de film heeft, komt steeds verder onder water te staan.Na een jaar lang gefilmd te hebben, kan Van Reijen zeggen dat hij geen dagjesmens meer is en de Waal echt ziet. Maar wat ziet u? Laat u meevoeren op deze tocht door de verbeelding.