1943, Parijs zucht onder het Duitse nazibewind. De briljante, zorgeloze jazzgitarist Django Reinhardt is op het hoogtepunt van zijn roem en speelt in de grootste zalen van de stad. Ondertussen lijden zijn zigeunerbroeders door heel Europa onder de toenemende vervolging. Wanneer hij door de nazi’s gedwongen wordt om op tournee naar Duitsland te gaan, ziet hij geen andere uitweg dan te vluchten.
De in Wallonië geboren en veel te jong gestorven Jean Baptiste Reinhardt groeide op in een woonwagenkamp bij Parijs. Dit verklaart waarom Reinhardt, die al snel de artiestennaam Django kreeg, een grote voorliefde ontwikkelde voor zigeunermuziek.
Een makkelijke jeugd had Django niet. Toen hij achttien was, werd hij getroffen door een woest uitslaande brand waardoor hij een aantal vingers moest missen. Ook bleef hij de rest van zijn leven kreupel doordat hij weigerde zijn zwaargewonde been af te laten zetten. Gitaarspelen was met deze beperkingen lastig, maar Reinhardt groeide uit tot de beroemdste vertegenwoordiger van de swingende zigeunerjazz. In Nederland wordt deze stijl gespeeld door onder andere het Rosenberg Trio en Jimmy Rosenberg.
De korte maar krachtig getitelde biopic Django belicht niet de gehele levensgeschiedenis van Reinhardt, maar alleen een korte periode aan het eind van zijn leven.
