De Canadese filmmaakster Louise Archambault snijdt in haar film Gabrielle een gevoelig onderwerp aan. Hoe ver gaat de vrijheid van een persoon met een verstandelijke beperking? Waar slaat de bezorgdheid van familie, instellingen en de overheid om in bemoeizucht en ongewenste inmenging? De film won deze zomer de Publieksprijs op het festival van Locarno en was in september de openingsfilm van ‘Film By The Sea’ in Vlissingen
Gabrielle en Martin zijn onafscheidelijk. Toch kunnen zij vanwege hun verstandelijke handicap de liefde voor elkaar niet beleven zoals ze het liefst zouden willen.
Gabrielle doet er alles aan om haar zelfstandigheid te bewijzen en haar vrijheid te winnen.
De buitenwereld bemoeit zich echter intensief met haar poging om haar leven en liefde in vrijheid te beleven. Martin woont nog bij zijn moeder, die de twee het liefst uit elkaar houdt en Martin zelfs een poos de omgang met Gabrielle verbiedt.
Gabrielle is het zat dat iedereen alles voor haar bepaalt. Iedereen in een instelling is alleen, zo redeneert zij. Ze wil haar eigen appartement, want als je dat hebt, krijg je liefde.
De film is geen simpel betoog voor vrijheid en gelijkheid. Als Gabrielles zus, Sophie, haar laat proeven aan een zelfstandig leven in haar appartement, treft ze bij thuiskomst Gabrielle in paniek en met gevaarlijk hoge suikerwaarden aan. Vrijheid is nog niet zo gemakkelijk te hanteren.
