De Duits-Joodse filosofe Hannah Arendt vluchtte voor de Tweede Wereldoorlog naar de VS. Daar werkte ze voor de New Yorker. In 1961 reisde ze naar Israel om het proces van Adolf Eichmann te verslaan. Haar boek, waarin ze Eichman beschrijft als een sullige meeloper, riep veel discussie op. Film van Margarethe von Trotta met een indrukwekkende Barbara Sukova in de hoofdrol
Margarethe von Trotta wilde al lang een film maken over de Duits-joodse filosofe en schrijfster Hannah Arendt. Niet alleen om een dieper inzicht te verschaffen in haar werk, maar ook een beeld te geven van haar als mens en persoonlijkheid.
Von Trotta heeft de historische beelden van het proces Eichmann heeft gebruikt. Ze was ervan overtuigd dat observatie van de echte Eichmann de enige manier om een idee te krijgen van de banaliteit van het kwaad zoals Hannah Arendt het noemde. Zij verwachtte een monster aan te treffen, maar zag een doodgewone man die ook wel eens verkouden was en zich beriep op het feit dat hij als ambtenaar simpelweg deed wat hem opgedragen werd
In de film komt ook Arendts relatie met de filosoof Heidegger uitgebreid aan bod. Hij getrouwd en vader van twee kinderen, zij zijn negentienjarige studente. Later toen hun relatie allang over was, werd hij lid van de NSDAP, wat voor haar een grote schok was. Toch zijn ze hun hele leven met elkaar in contact gebleven en Hannah zorgde er zelfs voor dat Heidegger na de oorlog weer kon publiceren.
Het einde van de film zal iedereen raken. Hannah verdedigt dan haar standpunt over Eichmann en de handelingen van de Joodse leiders tegenover een volle collegezaal. Een indrukwekkende scène met een ontzagwekkende Barbara Sukowa.
Een film die je nieuwsgierig maakt naar de verdere ideeën van deze controversiële en eigengereide filosofe.
