Naakt in een kale ijskoude cel, de eigen uitwerpselen uitgesmeerd tegen de muur, fysieke gewelddadigheid bij elke medische keuring. Het zijn enkele van de vele uitingen van verzet door gevangen IRA-activisten begin jaren ’80 tegen de ontneming van hun beschermende politieke status door de Britse regering. Met haar ijzeren stem opent Margaret Thatcher de donkere eerste minuten van Hunger, een ode aan Bobby Sands, een van de legendarische gevangenen van die tijd.
Hunger volgt het leven van drie personen in en rondom de Noord-Ierse gevangenis. Allereerst is er de door de gevangenen gehate bewaker Raymond Lohan, die elke avond zijn bebloede handen wast in het hete water van de keukengootsteen, na een lange dag van harde acties tegen zijn gevangenen.
Zijn nieuwste aanwinst is de als ‘non-cooperative’ gelabelde Davey, die plaatsneemt in de met poep besmeerde cel en direct meegezogen wordt in de niet-cooperatieve acties tegen het gevangenisregime. Zijn buurman is de grootste ‘schurk’ van allemaal: Bobby Sands. Bobby gelooft in zijn zaak en besluit na een conversatie met een goede vriend de priester (een indrukwekkende 15-minuten durende stillshot) over te gaan tot een levensgevaarlijke laatste missie: een estafettehongerstaking, het begin van zijn eigen lange lijdensweg én die van anderen.
Met zijn eerste lange speelfilm windt beeldend kunstenaar Steve McQueen er geen doekjes om. Hij toont zonder genade de gruwelijkheden van het keiharde leven van een politiek acitivist in de Britse gevangenissen van twintig jaar geleden. Toch voelt men bij het zien van Hunger, ondanks de gruwelijkheden, geen moment de noodzaak weg te kijken, maar blijft men gefascineerd kijken naar de beelden die McQueen op het doek brengt.
Hunger wordt zo een persoonlijke beleving, die niet alleen het doorzettingsvermogen van de toenmalige IRA neerzet, maar ook de parallellen met hedendaagse schrikbedrijven in Guantanamo Bay en Abu Ghraib pijnlijk duidelijk maakt. “Er bestaat niet zoiets als politieke moord, een politieke bomaanslag, of politiek geweld.” De boodschap is duidelijk.
