I am a Woman Now, de nieuwste en misschien wel meest ontroerende documentaire van Michiel van Erp, gaat over de eerste groep transseksuelen die zich in de jaren vijftig en zestig in Casablanca liet opereren. De inmiddels oudere vrouwen kijken terug op hun leven en geslachtsverandering: heeft de operatie het gehoopte geluk gebracht?
In de jaren vijftig was het onderwerp bijna onbespreekbaar: mannen die zichzelf eigenlijk vrouw voelden en zich als vrouw wilden kleden en leven. Ze moesten stiekem proberen wat met dat gevoel te doen. Thuis een jurk aan proberen en ’s avonds laat naar een bar of café, waar niemand je kende. Als een reis naar het ongewisse.
Zo moet het ook gevoeld hebben toen de mannen naar Casablanca, Marokko reisden. Daar werkte de pionerende, maar flamboyante Franse gynaecoloog Georges Burou, die van een mannenlijf een passend vrouwenlichaam kon maken.
In deze documentaire komen vier transseksuele vrouwen aan het woord. Regisseur Michiel van Erp laat ze hun levensverhaal vertellen, zowel voor als na de operatie. We gaan terug met de vrouwen naar de plek waar het allemaal gebeurde. En we kijken vooral naar hoe het verder met ze ging. In de herfst van hun leven vertellen ze heel openhartig. Ook over de tegenvallers zoals de Duitse Jeanne, die nooit echt haar plek heeft gevonden.
Michiel van Erp, de chroniqueur van modern Nederland, liet in eerdere films zijn talent zien om de tragikomische dimensie van het leven bloot te leggen: ogenschijnlijk gewone mensen kregen voor van Erps camera altijd iets aandoenlijks en triests. Ook de vrouwen in I am a Woman Now zijn ogenschijnlijk gewoon, en aandoenlijk zijn ze zeker. Maar triest worden ze nooit, deze vrouwen die hun leven hebben gewaagd om hun ultieme droom in vervulling te laten gaan.
