Iep! is een prachtige aanvulling op de toch al indrukwekkende lijst van uitstekende Nederlandse jeugdfilms. De wonderlijke kleine Kenadie steelt absoluut de show, maar Iep! is nog zo veel meer dan een showcase van dit innemende meisje: mooi geschoten, goed geacteerd, sympathiek, warm en onmiskenbaar eigenzinnig. Joke van Leeuwen zal trots zijn op deze film die haar veelgeprezen boek eer aandoet.
Is het een vogel, of is het een meisje? Vogelaar Warre (Huub Stapel) vindt een bijzonder wezentje met een gezichtje, beentjes en vleugels. Hij neemt haar mee naar huis. Volgens hem is het een zeldzaam vogeltje. Zijn vrouw Tine (Joke Tjalsma) meent dat het een zeldzaam meisje is. Ze steekt haar in mensenkleren, en wil haar dolgraag houden. Het wezentje, dat inmiddels Viegeltje is genoemd, denkt daar anders over en vliegt weg. Tine en Warre zetten de achtervolging in en al snel is hun gezelschap uitgebreid met andere karakters die Viegeltje ook terug willen vinden. Zo ontmoeten zij onder meer het eenzame meisje Loetje en het jongetje Bor, opgesloten in een ‘horstel’ (een herstellingsoord) omdat hij zo bang is voor spoken. Viegeltje is nooit ver weg, en iedereen ziet haar wel een keer voorbij komen tijdens de zoektocht, behalve de ongeruste ouders.
Een familiefilm over een meisje met vleugels kan natuurlijk niet zonder trucages. Maar het meest speciale effect in Iep! is het meisje dat Viegeltje speelt. Een echt meisje. Maar dan anders. De Canadese Kenadie Jourdin is door een zeldzame vorm van dwerggroei piepklein, terwijl haar schokkerige motoriek echt vogelachtig aandoet. Haar merkwaardige gezichtje verhoogt de verwondering. Zonder dat je ook maar een seconde het gevoel krijgt dat het meisje om haar handicap wordt uitgebuit mag Jourdin de aandacht naar zich toe trekken in een hartverwarmend optreden.
Inclusief Ranja
