Strijd van een moeder tegen een onzichtbare vijand
Regisseur: Olivier Masset-Depasse - Anne Coesens, Alexandre Golntcharov - België/Frankrijk/Luxemburg - 2010 - 1 uur 30 minuten

Eind jaren negentig zorgde de zaak Semira Adamu voor veel ophef in België. de jonge vrouw probeerde politiek asiel te krijgen, om te voorkomen dat ze in Nigeria zou worden uitgehuwelijkt aan een oudere man. Na vijf mislukte uitzetpogingen, werd de zesde haar noodlottig. Twee agenten pasten de kussenmethode toe, waarna Semira in coma raakte en niet meer kon worden gereanimeerd. Dit drama inspireerde de Belgische filmmaker Olivier Masset-Depasse tot het maken van de film Illégal.

Het verhaal gaat over Tania en haar veertienjarige zoon, illegale immigranten uit Rusland. Al acht jaar wonen ze in België. Constant is Tania op haar hoede maar tijdens een moment van onoplettendheid slaat het noodlot toe. Tania en haar zoon raken van elkaar gescheiden. Ze komt terecht in een uitzettingscentrum en zet alles op alles om met haar zoon in België te kunnen blijven.
Illégal lijkt op een documentaire. Vanaf het moment dat Tania wordt opgepakt wijkt de camera niet meer van haar zijde. Door de realistische toon van de film lijkt het alsof we zelf ook gevangen zitten in het repatriëringcentrum. Daar leert ze andere illegalen kennen, die allen hun eigen verhaal hebben. Nuance wordt aangebracht door ook de bewakers een gezicht te geven. De dialoog met een bewaker waarin zij vraagt aan Tania of het echt zo erg is om naar Rusland terug te keren, zegt alles.
Anna Coesens zet als hoofdrolspeelster een dijk van een rol neer. Is ze op het ene moment nog vastberaden en zeker van de zaak, bijvoorbeeld als ze weigert haar persoonlijke gegevens te vertellen, het volgende moment straalt de angst,wanhoop en stress uit haar ogen. Dankzij haar krachtige rol en de uitgebalanceerde regie van Masset-Depasse, is Illégal veel meer dan alleen een politiek pamflet. Het is ook een beklemmend portret van een vrouw die wanhopig vecht voor haar fundamentele recht om te kunnen zijn wie ze wil zijn. Het besef dat ook in het geciviliseerde Westen de mensenrechten zodanig geschonden worden, is op zijn zachtst gezegd, verontrustend.

SPEELTIJDEN