I’m Not There is geen biografische film, maar een reis door het leven van Bob Dylan. Tod Haynes maakte een eigenzinnige en experimentele film, geïnspireerd door de vele levens van Bob Dylan. Zes grote namen van het witte doek geven een interpretatie van hun held in verschillende perioden van zijn veelzijdige carrière. De biopic lost geen raadsels op en legt geen verbanden, maar bouwt uit losse brokstukken een fascinerend mozaïek.
In de film komen de belangrijkste feiten aan bod. Dylan’s opkomst als protestzanger in de jaren zestig, zijn hevig bekritiseerde overstap naar de rockscène, het mysterieuze motorongeluk en de gospelperiode.
Zes personen verbeelden verschillende fases uit Dylan’s leven, waarbij Heath Ledger, als de met zijn populariteit en zijn privé-leven worstelende acteur, en Cate Blanchett, als paranoïde, drugsgebruikende rockheld op het hoogtepunt van zijn roem, de meeste indruk maken.
Dylan is te zien als dichter, profeet, misdadiger, bedrieger, acteur en muzikant. Hoewel de film onmiskenbaar over Bob Dylan gaat, wordt zijn naam nergens genoemd.
I’m Not There is over hele de linie een overweldigende film. Als behendig magiër trekt Haynes nieuwe registers open, zonder de kern van Dylan’s kunstenaarschap uit het oog te verliezen. De muziek, slim gedoseerd in covers en originele vertolkingen, speelt steeds een hoofdrol.
En of je nou van Dylan houdt of niet, de intensiteit is onontkoombaar. Door Haynes onorthodoxe stijl van filmen, waarbij elk van de acteurs een stuk van het leven van Dylan markeren, wordt dit afgezaagde genre tot iets fris gemaakt hetgeen soms voor een surreële ervaring zorgt.
