Een jochie met grote, verbaasde ogen stal vele jaren geleden de show in het muziekprogramma van Han Reiziger, waarin hij stotterend vertelt het gitaarspelen van zijn oma te hebben geleerd. ‘Het zit gewoon in mijn hoofd’, zei de kleine Jimmy Rosenberg tegen Reiziger.
De Nederlandse gitarist, telg uit een muzikale zigeunerclan, praat over zijn gouden jaren alsof hij er nog midden in zit. Zittend op de rand van zijn bed, in zijn kamer in een kliniek vlakbij Brussel, beschrijft hij hoe gemakkelijk het hem als kind afging om de stijl van grootheid Django Reinhardt te kopiëren. Zijn talent bleek grenzeloos. Jimmy reisde de wereld over en trad met musici op als Les Paul en George Benson. Op 15-jarige leeftijd klopte Sony Classics bij hem aan met een platencontract.
Nu is Jimmy 26 jaar en vecht hij tegen een heroïneverslaving. Deze verslaving lijkt vele oorzaken te hebben, waaronder de gevangenisstraf van zijn vader.
Behalve een verslag van de neergang van een virtuoos is Jimmy Rosenberg – de vader, de zoon & het talent een inkijk in een hoofd op drift. De wil en de ambitie zijn alom aanwezig, maar ergens in het systeem van Rosenberg zit een storing die hem elk moment weer kan kielhalen. Dat maakt zijn bestaan tot een tragedie.
De film oordeelt niet, trekt geen conclusies en zoekt evenmin naar het antwoord op de vraag waar het nu precies misging. In plaats daarvan laat hij zien hoe de familiebanden ondanks hun warmte een wurggreep zijn geworden, en dat er maar een dunne grens loopt tussen geluk en misère.
Jimmy’s muziek en virtuositeit zijn nooit ver weg, maar in zijn muziek is duidelijk hoorbaar dat de snaren van zijn ziel, ook al blijft het onuitgesproken, nog steeds gebroken zijn.
