De eeuwenoude strijd tussen Koerden en Turken is het thema van deze indrukwekkende film. Dat het geen eerlijke strijd is, blijkt uit het prachtig vertelde verhaal over mensen die zich proberen te redden. Politiek zul je niet vinden in deze film, maar de boodschap komt des te harder aan. En dat maakt Journey to the Sun tot een echte wereldfilm!
Het verhaal begint in de fascinerende havenstad Istanbul, waar de naïeve Mehmet naar lekken in de waterleiding speurt. Hij heeft een lief vriendinnetje Arzu, met wie hij bier drinkt aan de Bosporus. Ze is in Duitsland geboren en heeft al meer van de wereld gezien dan hij.
Mehmet begint zich heel geleidelijk bewust te worden van onderhuidse spanningen in het straatgewoel. Het begint met een knokpartijtje na een voetbalwedstrijd, waarbij hij de oudere Benzon ontmoet. Hij krijgt de indruk dat zijn koffiekleurige huidskleur een tikje te donker is voor de volbloed Turken om hem heen. Niemand gelooft dat hij echt uit West-Turkije komt. Zijn sluimerende bewustzijn komt in een stroomversnelling wanneer hij na een misverstand wordt gearresteerd. Hij raakt zijn baan kwijt, zijn slaapplaats en zijn hoop. Benzon helpt hem dan.
Mehmet steelt een auto en rijdt naar een dorpje aan de Iraakse grens, helemaal in het oosten van Turkije. In dit deel van de film gaat hij niet alleen op zoek naar Benzons geboortedorp, maakt ook naar zichzelf. Halverwege verandert zijn land in een voor hem onbekend en onbegrijpelijk bijbels landschap met kloven, mekkerende schapenkuddes en patrouillerende tanks. Hij voelt zich ontheemd en onthutst tegelijk, maar uiteindelijk voelt hij ook dat hij hier thuishoort.
Journey to the Sun wil geen maatschappelijk verantwoord traktaat zijn, maar een film waarin het menselijke prevaleert. Terecht kreeg de film in Berlijn dan ook De Blauwe Engel voor Beste Film over een actueel onderwerp.
