Kedi (Turks voor kat) presenteert een vrolijk beeld van de honderdduizenden straatkatten van Istanbul en de mensen die met liefde voor hen zorgen. Al duizend jaren bewegen ze zich vrij door de straten en in en uit de levens van mensen. Ze zijn een essentieel onderdeel geworden van de diverse gemeenschappen die de stad zo kleurrijk maken.
De film schetst een profiel van een oude stad en zijn inwoners, gezien door de ogen van de kat: het meest mysterieuze en geliefde dier aller tijden. Kattenliefhebbers kunnen hun hart ophalen, maar er is ook kritiek. De documentaire zou de werkelijkheid verhullen omdat veel zwerfkatten worden genegeerd, weggejaagd of zelfs mishandeld.
Daar zie je helemaal niets van terug in de film. Iedereen die aan het woord komt houdt van katten en geven ze te eten, aaien ze, geven ze soms onderdak en noemen ze een geschenk van God, vooral de man die elke dag een nest jonge, verlaten katjes te eten komt geven.
Regisseur Ceyda Torun ziet de documentaire als bedankje aan haar geboortestad Istanbul. Om de katten zo goed mogelijk in beeld te krijgen maakte ze gebruik van drones en op afstand bestuurbare speelgoedauto’s met camera’s.
