Rome is dood. Met die woorden opent Paolo Sorrentino’s La Grande Bellezza. Een swingende, dronken, maar ook weemoedige reis naar het einde van de nacht, over vergankelijkheid en de schitterende holle pretenties waarmee mensen zich onderweg naar het einde wapenen.
Middelpunt van de film is Jep Gambardella, zelfverklaard koning van de Romeinse high society Hij kent tout Rome en iedereen kent hem.
Overal in Rome is hij een graag geziene gast. Hij heeft een fraai appartement met dakterras, uitkijkend op het Colosseum. En dat alles dankzij een succesvolle publicatie, lang geleden, van één roman van zijn hand, L’apparato umano (het menselijk apparaat).
Ondanks alle glamour en feesten om hem heen blijft hij een eenling die zich nog steeds over geeft aan de decadentie van de eeuwige stad. Zijn 65-jarige verjaardag is aanleiding voor een enorm feest, maar ook tot zelfreflectie.
De vergelijking met Fellini’s klassieker La Dolce Vita uit 1960 is onvermijdelijk. In beide films figureert een rusteloze journalist met schrijversaspiraties die de straten van Rome afschuimt. La Grande Bellezza is een cinematografische ode aan de onvergetelijke film van Fellini én de stad Rome. De film is betoverend, openhartig en ironisch tegelijkertijd. Een terechte winnaar van de prijs voor beste Europese film 2013.
Ode aan Fellini’s La Dolce Vita en Rome
Regisseur: Paolo Sorrentino - Toni Servillo, Carlo Verdone, Sabrina Ferilli - Italië - 2013 - 2 uur 22 minuten