Dat een thriller niet noodzakelijk een hoop leeghoofdig schietwerk hoeft te zijn, zoals men in Hollywood steeds vaker lijkt te denken, bewijst La Zona. Dit debuut van de in Uruguay geboren, maar vanuit Mexico opererende regisseur Rodrigo Plá speelt zich af in een enclave in Mexico City. Deze vrijzone is door hoge muren met dikke stalen poorten, hermetisch van de sloppenwijken afgesloten.
De gevels van de villa’s zijn er stralend wit, de straten brandschoon en de grasperkjes perfect getrimd. Dat al dat paradijselijk uitziende geluk maar schone schijn is, wordt duidelijk wanneer op een nacht drie jongeren uit de slums over de ommuring klimmen en in één van de villa’s aan het stelen slaan. Ze worden betrapt, en in de schermutseling die volgt sterven twee dieven en een bewoonster.
In plaats van het incident aan de politie te melden, besluiten de burgers het recht in eigen handen te nemen en een klopjacht in te zetten op de voortvluchtige dief. Deze geschrokken jongen houdt zich echter uitgerekend schuil in de kelder van het huis van één van de leiders van de klopjacht.
Regisseur Plá liet zich duidelijk inspireren door de situatie in Mexico, waar, zoals in steeds meer metropolen, de welgestelde middenklasse zich in strengbewaakte gemeenschappen verschanst. Zijn film is meer dan alleen een aanklacht tegen de kloof die gaapt tussen een kleine groep rijken en de arme meerderheid in Mexico, maar ook elders in de wereld. Hij verrast met scherpe observaties over groepsdwang, massahysterie en paranoia en herinnert ons en passant ook aan de ware aard van de mens. Onder een dun laagje beschaving gaat een roofdier schuil dat uiteindelijk alleen maar op de eigen overleving uit is.
Een knappe, relevante film met een boodschap die zijn doel niet mist. Zeer spannend en bijzonder goed geacteerd. En vanwege het onderwerp een film waar je nog lang over nadenkt.
