Voor haar verfilming van het beroemde verhaal Lady Chatterley’s Lover van D.H. Lawrence maakte feministe Pascale Ferran gebruik van een vroegere versie die Lawrence schreef (hij schreef er drie), die pas lang na zijn dood gepubliceerd werd onder de titel ‘John Thomas and Lady Jane’. In die versie ligt de nadruk meer op de natuur, ontluikend seksueel verlangen en vooral de grote tederheid die sociale verschillen kan overwinnen.
Oktober 1921. De jonge Constance (magistrale rol Marina Hands) woont met haar man Sir Clifford Chatterley op diens familielandgoed Wragby Hall, midden in de Engelse mijnstreek. Hij is tijdens de Eerste Wereldoorlog verlamd geraakt vanaf zijn middel en zij verzorgt hem. Ze krijgen weinig bezoek en Constance (Connie) brengt haar dagen eentonig en eenzaam door, opgesloten in haar huwelijk en plichtsbesef.
Spoedig breekt de lente aan en Connie maakt tijdens een van haar wandelingen kennis met jachtopziener Parkin, die teruggetrokken in het bos leeft. Ze ontmoeten elkaar vaker, en omringd door een uitbundige natuur groeit hun relatie, een langzaam sensueel ontwaken voor haar en een langzame terugkeer naar het leven voor hem. Een ervaring die hen tot diepe liefde brengt.
Ferran’s avondvullende romantische film won in 2007 de belangrijkste Franse filmprijzen. De recensies zijn eensluidend: van deze film krijgen we een warm gevoel om zijn prachtige cinematografische beelden.
Ondanks de lengte verveelt de film geen minuut. Deze Franse film werd onderscheiden met 5 Césars, voor beste film, scenario, actrice, cinematografie en kostuums. Het is een magistrale love story geworden, zonder dat het jammerig of huilerig wordt. De film is intiem en ingenieus verfilmd, een magistrale ontdekkingsreis door sluimerende gevoelens en ontluikende passie. Een tedere love story die een eeuwige waarheid, de liefde, gloedvol uitbeeldt.
