De 13-jarige Victor kan heel wat hebben. Maar er zijn grenzen. Zijn ernstig zieke moeder die hem nergens bij betrekt. Zijn buurmeisje dat hem niet ziet staan. Zijn onbekende vader , een beroemd dirigent na jaren teruggekeerd in Monpellier, die hem niet eens wil kennen. Ontroerende coming of age film met een sleutelrol voor de Zesde van Mahler.
De Franse regisseuse Delaporte doet geen poging het wiel opnieuw uit te vinden. Plot en filmstijl van haar film zijn weinig opzienbarend. Het gaat haar om de contrasten. Terwijl Victor met zijn moeder in een oude caravan aan het strand woont, bewoont zijn vader een chic appartement in het centrum. Terwijl zijn vader een gevierd dirigent is, heeft Victor nog nooit naar klassieke muziek geluisterd.
De dik aangezette tegenstellingen lijken behoorlijk vergezocht en de onvermijdelijke toenadering tussen vader en zoon lijkt ook al weinig realistisch. En toch weet Delaporte met haar aandacht voor details, haar grote liefde voor de personages en sterke acteursregie, alle twijfels weg te nemen.
Ontroerend is het te zien hoe Victor zich vaak als een volwassene moet gedragen. Begrijpelijk dat hij kwaad is op zijn moeder. En slim, hoe hij zijn vader voor zich weet te winnen door geen krimp te geven.
