De regisseurs, de gebroeders Dardenne, over de film: ‘Ons wordt wel eens een negatief wereldbeeld verweten, maar dat is niet terecht. Voor ons is Le silence de Lorna een positieve, hoopvolle film. Omdat de film ervan uitgaat dat mensen kunnen veranderen. En misschien is dat uitgangspunt wel positiever dan de werkelijkheid.’
De titelheld is een jonge vrouw uit Albanië, die haar geluk beproeft in België. In Luik om precies te zijn, de biotoop van de Dardennes waar criminelen door het failliet van de zware industrie, vrij spel hebben.
Lorna’s zwijgen betreft de duistere zaakjes waarmee zij zich heeft ingelaten om haar droom te realiseren: een eigen café met haar vriend, eveneens Albanees.
Om het benodigde kapitaal bij elkaar te krijgen, heeft ze een deal gesloten met een onderwereldfiguur. Ze zal trouwen met een junk. Zodra ze een Belgisch paspoort heeft, zal de junk uit de weg worden geruimd en moet Lorna een tweede schijnhuwelijk aan gaan met een Rus die over officiële Belgische papieren wenst te beschikken.
Wanneer Lorna last van haar geweten krijgt, blijkt er geen weg meer terug.
Met de verbazingwekkend lange titel, (eerdere films van de gebroeders Dardenne heetten La promesse, Rosetta, Le fils en L’enfant), het opmerkelijk rustige camerawerk en het gebruik van muziek is een breuk ontstaan met het oude werk van de broers.
De broers Dardenne: ‘Mensen houden van mooie verhalen, maar tegelijkertijd moeten ze over de werkelijkheid gaan’. Le silence de Lorna verbeeldt dit dan ook pijnlijk echt, het kille nieuwe realisme zorgt ervoor dat het sociaal geëngageerde sprookje vol morele dilemma’s, waarvoor de broers op het afgelopen festival van Cannes met recht de prijs voor het beste scenario kregen, nog dagen blijft nagalmen.
