Liefde en seks op latere leeftijd blijven een riskant onderwerp. Voor je het weet is het te zoetsappig, te kolderiek of te provocerend. Het charmante en lichtvoetige Les petits Ruisseaux (Kleine stroompjes), het regiedebuut van Pascal Rabaté naar zijn eigen stripverhaal, weet die valkuilen echter heel aardig te omzeilen.
Emile is een wat oudere man die het al een aantal jaar rustig aandoet. Een boek lezen op de bank, wat babbelen met andere senioren in de plaatselijke kroeg en soms vissen met goede vriend Edmond. Deze leeft heel anders, heeft regelmatig afspraakjes met vrouwen, houdt van dansen en schildert naaktportretten. En toch sterft Edmond en ontpopt Emile zich als de echte held.
Nadat hij op de begrafenis een vriendin van Edmond heeft ontmoet en ze telefoonnummers hebben uitgewisseld lijkt er iets moois voor hun tweeën te beginnen. Als het echter daadwerkelijk tot een afspraak komt, vlucht Emile voor het naakte beeld van de vrouw dat voor hem opdoemt. Overal ziet hij opeens in zijn fantasie vrouwen die naakt rond lopen.
Emile laat zijn ingedutte leven achter zich en stapt in zijn autootje om zijn bestaan weer leven in te blazen. Zijn reis voert hem langs het prachtig gefilmde Franse landschap en allerlei kleurrijke personen. Als hij de oude villa terugvindt waar hij opgroeide, blijkt deze gekraakt te zijn en bewoond te worden door hippies. Voordat hij het in de gaten heeft zwemt hij met twee mooie meiden naakt rond in een meertje.
De sfeer blijft immer luchtig. Les petits Ruisseaux is geen zware kost over het ouder worden, maar een lichtvoetige film over jong blijven. Rabaté heeft zijn eigen stripverhaal verfilmd en dat betekent dat de film dicht bij de bron blijft. Hele dialogen zijn overgenomen en het verhaal is nauwelijks aangepast. Het stripverhaal zelf verscheen in Nederland onder de naam ‘Een tweede jeugd’.