Duitsland, voorjaar 1945. Hitler heeft de oorlog verloren. Wie kun je vertrouwen wanneer je leven als kind van nazi-ouders een leugen is? Met die vraag zit de veertienjarige Lore opgescheept. Als haar ouders na de oorlog worden opgepakt, moet zij met haar twee broertjes, zusje én een baby naar haar oma in Hamburg zien te komen. Zonder vervoer, dus lopend naar het 900 km verderop gelegen Hamburg.
Zo begint dit ingetogen drama, dat tegelijkertijd de volwassenwording is van een tienermeisje. Het Duitse front is ingestort en het land wordt in vier zones verdeeld. Door een verwoest landschap trekkend, blijft het steeds opnieuw zoeken naar veiligheid.
“Je mag niet vergeten wie je bent’, heeft Lores moeder haar nog op het hart gedrukt. Zij heeft alleen de ideologie van het nazisme meegekregen, dus als ze een joodse vluchteling op hun weg treffen, is haar eerste reactie walging en weerzin. Pas als de jongeman hen met gevaar voor eigen leven door een passencontrole loodst, durft zij hem met iets meer vertrouwen te bezien. Ze zullen nog heel wat beproevingen moeten ondergaan, voor ze aankomen bij het veronderstelde veilige adres in Hamburg.
De film weet het verhaal in pakkende beelden over liefde en vergeving te brengen, tegen een achtergrond van een wereld die genadeloos in duigen valt. De rauwe werkelijkheid, die de film laat zien, heeft al vele toeschouwers overdonderd.
