Middelbare scholier Simon is verliefd. De vraag is alleen op wie. Onder een pseudoniem mailt hij met ene Blue, een anonieme schoolgenoot. Al snel merkt hij dat hij amper kan wachten op het
E-mailsignaaltje van zijn telefoon. Dat hij de schoolgangen afspeurt en probeert te raden wie toch die persoon is met wie hij steeds intiemere gedachten deelt. Eén ding weet Simon wel zeker: Blue is een jongen.
Dit maakt Love, Simon, gebaseerd op het boek Simon vs. the Homo Sapiens Agenda (Simon vs. de verwachtingen van de rest van de wereld) van Becky Albertalli, tot de eerste tienerfilm voor een groot publiek met een homoseksuele hoofdrol. ‘Iedereen verdient een groot liefdesverhaal’, is de slogan waarmee de film in de markt wordt gezet, en inderdaad, dat werd weleens tijd. Ook fijn dat Simons homoseksualiteit zelf nu eens niet het probleem is. Niet echt in ieder geval. Het is een feelgoodfilm waarin pestkoppen meteen op hun lazer krijgen.
Het omdraaien van het geijkte perspectief, het ontkrachten van stereotypen: Love, Simon neemt het serieus en speelt er slim mee. Maar het blijft in de eerste plaats een hartverwarmend coming-of-ageverhaal over een verliefde puberjongen met wie je heerlijk mee kunt tobben.
