De werktitel van deze op en top Franse film was ‘La Cuisine’. En eigenlijk was dit een toepasselijker titel geweest, want vele scènes spelen zich af in een glimmende retro keuken. Maar de film gaat ontegenzeggelijk ook over drie generaties vrouwen, over moeders en dochters die worstelen met de balans tussen werk, relaties en moederschap.
De retro keuken werd in de jaren vijftig ingericht voor Louise(Marie-Jose Croze)
We zien hoe Louise door haar burgerlijke echtgenoot wordt weggestopt achter het aanrecht. Het verstikt de mooie levendige vrouw. Van de ene op de andere dag verdwijnt ze.
Dat vertrek wordt haar een halve eeuw later nog nagedragen door dochter Martine (Catherine Deneuve), die echter geen idee heeft van de ware toedracht. Martine heeft zich ontwikkeld tot een complexe vrouw, die als dorpsarts altijd klaar staat voor haar patiënten, maar die haar familie alleen afstandelijk kan bejegenen. Martine’s dochter Audrey hield het niet uit in de buurt van haar dominante moeder en is geëmigreerd naar Canada, waar ze een succesvolle carrièrevrouw is geworden. Om na te denken over haar persoonlijke sores keert ze terug naar haar geboortedorp aan de Franse kust, waar ze logeert in het huis van haar grootouders. In een keukenkastje vindt Audrey het kookschrift van oma Louise, dat tevens dienst doet als dagboek.
In een mooi geconstrueerd script dat zelfs nog kleine thrillerelementen bevat en in gestileerde flashbacks die doen denken aan de thematisch verwante films The hours en Far from heaven, ontdekt de kijker samen met Audrey wat er gebeurde op de dag dat Louise haar gezin ‘verliet’. Mères et Filles is Franse Cinema op zijn best. Sterk spel, dialogen met diepgang en drie prachtige actrices die allen een sterke vertolking neerzetten.
