Gus van Sant vertelt in Milk het verhaal van Harvey Milk. De eerste Amerikaan die openlijk voor zijn homoseksualiteit uitkwam en toch gekozen werd als politicus. Het is niet alleen een ijzersterke biografie, maar vooral een pijnlijk beeld van de panische angst van conservatief Amerika voor homo’s.
Zangeres Anita Bryant staat symbool voor de conservatieven. “Omdat homo’s zichzelf niet kunnen voortplanten, moeten ze onze kinderen rekruteren” beweert ze in een poging homo-leerkrachten te weren van de Amerikaanse scholen. Harvey Milk staat op voor de rechten van de homo’s. In hippie-bolwerk San Francisco stelt hij zich verkiesbaar voor een publieke functie bij de gemeente. Na twee mislukte pogingen, lukt het hem de derde keer.
De film begint met archiefbeelden waarop te zien is dat Milk wordt vermoord. Daarna volgen zijn leven en de carrière: zijn verzuchting dat hij op zijn veertigste niets noemenswaardigs bereikt heeft, zijn verhuizing naar San Francisco, zijn toenemende activisme, hoe hij van de wijk Castro een homo-vriendelijke wijk maakt en uiteindelijk zijn politieke loopbaan.
De film, die bovenal een aanklacht is tegen zinloos geweld, verwierf acht Oscar-nominaties, waaronder de Oscarnominatie voor de beste film. De film won uiteindelijk een Oscar voor het beste scenario en een Oscar voor de beste mannelijke hoofdrol. Zeer verdiend want Milk krijgt toch vooral gezicht door de weergaloze Sean Penn!
