Het boek van Stieg Larsson laat geen misverstanden bestaan hoe persvers de vrouwenhandel is, die de aanleiding zullen vormen voor een driedubbele moord. Anders dan is het eerste deel zullen de gedreven journalist Michael Blomkwist en de stoere punk hacker Lisbeth Salander in dit deel elk hun eigen gang gaan.
Het contrast wordt nog scherper aangezet daar Lisbeth op de proppen komt met hypermoderne snufjes, terwijl Michael in de finale het met een oude wegenkaart doet.
In dit deel worden er drie moorden op één avond gepleegd. De slachtoffers zijn twee journalisten die voor Millennium werken aan een publicatie over mensensmokkel. Het andere slachtoffer is Nils Bjurman, de voogd van Lisbeth Salander. Op het moordwapen worden vingerafdrukken van haar aangetroffen.
Het hele politieapparaat komt in beweging, maar Lisbeth is onvindbaar.
Blomkvist die overtuigd is van haar onschuld, gaat geleidelijk aan een verband zien tussen de drievoudige moord en het artikel in wording over vrouwenhandel.
Dan wordt een vriendin van Lisbeth ontvoerd door een motorbende. Salander laat het aankomen op een bloedige confrontatie met de onzichtbare bendeleider, Zala een bekende uit haar verleden…
Wederom is er een glansrol weggelegd voor Noomi Papace (Lisbeth Salander) die de film op een hoog niveau tilt. Er komt veel duidelijkheid over haar troebele verleden. Daarbij schuwt zij wederom het geweld niet evenals haar tegenstanders.
Maar de rustig, bedaarde en betrouwbare Michael Nyqvist (Michael Blomkist) vormt daarin een prachtige tegenpool. Net zoals in de roman blijven er aan het einde van de film zoveel vragen onbeantwoord, dat je meteen door wilt naar het slotstuk. Gelukkig hoef je daar in dit geval niet zo lang op te wachten want die volgt twee weken later in ons Filmhuis.
