Je moet van goede huize komen om het complexe proza van de Japans-Britse schrijver Kazuo Ishiguro zonder kleerscheuren naar beeld te vertalen. Regisseur Mark Romanek heeft een meer dan verdienstelijke poging gedaan met dit tragische en tegelijk sprookjesachtige liefdesverhaal.
Kathy, Tommy en Ruth groeien op in kostschool Hailsham, een ogenschijnlijk idyllische kostschool op het Engelse platteland, en hebben een innige band. Meteen is duidelijk dat Kathy een zwak voor Tommy heeft, maar Ruth gooit met haar bravoure roet in het eten. In tegenstelling tot leeftijdsgenoten zijn hun levens echter al voor hen uitgestippeld. Deze drie kinderen zijn voorbestemd om ooit hun organen te doneren.
De spanning in deze film ligt in het feit dat de waarheid voor Kathy, Tommy en Ruth heel langzaam komt boven drijven. Het leven van de drie begint als een sprookje in een beschermde omgeving. De kostschool is een warme plek met vriendelijke mensen. Het is pijnlijk om aan te moeten zien hoe naïef ze zijn. De scènes die zich daar afspelen, zitten vol warme geeltinten. Wanneer ze de beschermde omgeving van de school achter zich laten, worden ze niet alleen geconfronteerd met diepe gevoelens van liefde, jaloezie en verraad, maar ook met hun onvermijdelijke lot. Wanneer ze uiteindelijk hun levenswerk gaan verrichten, is het beeld blauw en donker, kil . Het verhaal gaat van droom naar nachtmerrie.
De drie hoofdrolspelers Carey Mulligan, Keira Knightley en Andrew Garfield spelen allen fenomenaal. Mulligan, die de centrale rol heeft, bewijst opnieuw één van de grootste Britse acteertalenten te zijn.
Het is spannend om te zien hoe en wanneer de waarheid over het lot van de drie in de film wordt onthuld. Uiteindelijk gaat de film over de vergankelijkheid van het leven: iedereen gaat dood, maar wat telt is hoe je omgaat met de tijd die je hebt.
