De keuze van Theo Harmsen. Acteur bij theatergroep UIT!
Nu al wordt No Country for Old Men de beste film van de gebroeders Coen sinds Fargo genoemd en overtreffen de Coen’s zichzelf met hun visuele manier van vertellen van een verhaal. De broers kregen dit jaar, in San Francisco, vier Oscars waaronder de meest prestigieuze: de Oscar voor de beste film!
Vijf auto’s staan in een kringetje in de Texaanse woestijn. Her en der verspreid liggen dode Mexicanen, naast hun leeggeschoten wapens. Een opstekende wind waait stof over de ontbindende lichamen en over een doodgeschoten hond. De keurig verpakte drugs bevinden zich nog in de achterbak van een van de auto’s en de koffer met geld staat iets verderop onder een boom.
Vietnam-veteraan Llewelyn Moss (Josh Brolin) stuit als eerste op de dode Mexicanen en gaat er vandoor met de koffer vol geld. Maar al snel wordt hij achterna gezeten door Anton Chigurh (Javier Bardem), die totaal geen haast heeft, maar wél van plan is zijn opdracht te voltooien: het vermoorden van Moss. Mede door deze geduldige houding blijft Bardem de hele film onpeilbaar, verontrustend én komisch.
Aan de zijlijn staat ondertussen sheriff Ed Tom Bell (Tommy Lee Jones), die weinig anders kan doen dan met stijgende verbazing en verontwaardiging toekijken op het geweld dat in zijn achtertuin is losgebarsten. Tommy Lee Jones krijgt, als gedesillusioneerde en bijna gepensioneerde sheriff, de ziel van de film toegeworpen. Met Texaans accent verbaast hij zich in voice overs over het almaar gewelddadiger wordende Amerika, het land dat eigenlijk niet geschikt is voor oude mannen.
De kalm gefilmde suggestie van geweld maakt grote indruk: meer indruk dan een vlot-gemonteerde schietpartij. En hiermee scheppen de gebroeders Coen, ondermeer bekend van Fargo, The Big Lebowski en O Brother, Where Art Thou?, weer een nieuw sub-genre: de onthaastende achtervolgingsfilm.
