In Paradies: Glaube, het tweede deel van de realistische trilogie van Ulrich Seidl,
volgen we het leven van Anna –Maria de zuster van Teresa, de hoofdpersoon uit Paradies: Liebe, de eerste film van deze trilogie. Het vlees is zwak en de seksuele frustratie groot. Een venijnige studie van de wereld die een vrome ziel met haar eindeloze bekeringsdrang voor zichzelf en haar naasten creëert.
De titel Paradies: Glaube is ironisch bedoeld. De vrome Anna-Maria lijkt eerder in een persoonlijke hel dan in het paradijs te verkeren. Ze zit vol goede bedoelingen en gebruikt haar zomervakantie om met een Mariabeeld huis-aan-huis Oostenrijkse zieltjes te winnen.
De verlangens van Anna Marie richten zich niet zozeer op haar aan een rolstoel gekluisterde echtgenoot. Deze, een Egyptische immigrant, is zeer gefrustreerd omdat de huwelijkse voorwaarden niet worden nagekomen.
Er is maar één man die Anna Maria mag bevredigen: de Heer. De strenggelovige vrouw doet met harde hand boete voor haar zonden. Haar groeiende godsdienstwaanzin is haar moslimechtgenoot een doorn in het oog.
Ulrich Seidl deinst er niet voor terug zaken te tonen die taboe zijn, dingen die we niet willen zien. Hij plaatst ze echter wel altijd in een in een context, ze staan altijd in dienst van een personage en zijn niet bedoeld om te shockeren.
