Ozon’s nieuwste film Potiche heeft met de kleurrijke aankleding nog het meest weg van 8 Femmes, zijn grote internationale doorbraak. Ook een film dus met humor als leidend gegeven. En ook in Potiche is het weer de Franse filmdiva Catherine Deneuve die de meeste indruk maakt.
Het verhaal speelt zich af in de jaren zeventig op het platteland van Noord Frankrijk als de rollen allemaal nog duidelijk zijn. Robert, de man des huizes, is de kostwinner, zijn vrouw, Suzanne zorgt voor het huiselijk welzijn. Iedereen heeft een duidelijk omschreven rol al is het misschien tegen wil en dank.
Robert, de baas van een paraplufabriek,een erfenis van Suzanne’s vader regeert met ijzeren hand. De arbeiders pikken het niet langer zo te worden afgebeuld. En wat doen Fransen dan: ze gaan staken voor betere omstandigheden. En ze hebben een goeie actievoerder in de persoon van Maurice.
Zoals te verwachten kan Robert de stress niet aan, krijgt het aan het hart en er zit niets anders op dan de zaak aan Suzanne over te laten. En dan komt haar ware aard naar boven. Zij ontpopt zich als een geboren bedrijfsleider. Met het personeel bespreekt ze wat er anders moet, met de vakbond overlegt ze en zienderogen verbetert de sfeer.
Maar dan meldt Robert zich weer, hij wil zijn plaats weer terug. Door met zijn zoon aan te pappen, denkt hij de leiding weer op zich te nemen. Niemand van het personeel zit echter nog te wachten op zo’n bullebak van een directeur.
De enigszins politieke lading en maatschappijkritische ondertoon maken de film niet zwaar, hoogstens wat pittiger. Al met al is Potiche een warme, vermakelijke en charmante komedie.
