Pranzo di Ferragosto is een heerlijke Italiaanse komedie. De kracht van de film schuilt in de dienstbare, bijna onzichtbare regie. De film is deels autobiografisch en werd opgenomen in het ouderlijk huis van schrijver/regisseur/hoofdrolspeler Gianni Di Gregorio, die daar zelf jarenlang zijn tachtigjarige moeder verzorgde.
Ferragosto, Maria Hemelvaart, is een serieuze Italiaanse feestdag. Op 15 augustus beweegt er weinig op straat en genieten families achter de luiken van een uitgebreide, met wijn besprenkelde pranzo, een lunch, gevolgd door een middagdutje, meer wijn en het oppeuzelen van kliekjes in de avondschemering.
In de komedie Pranzo di Ferragosto zorgt vrijgezel Gianni in een schemerig appartement in de Romeinse wijk Trastevere voor zijn stokoude moeder. In een permanente roes van witte wijn doorloopt hij berustend zijn dagelijkse sleur: boodschappen doen, kletsen, roken en koken. Huisbaas Luigi krijgt al maanden, zo niet jaren, geen geld meer van Gianni. Hij vraagt hem in ruil zijn hoogbejaarde moeder en tante op de feestdag onder zijn hoede te nemen: een messcherp onderhandelde transactie aan de keukentafel. Even later dumpt ook zijn oude vriend en huisarts zijn moeder Grazia, voorzien van voedselvoorschriften en medicijnen. En dus mag Gianni een dag lang bemiddelen tussen vier bejaarde dames die voortdurend kibbelen en ruziën. Gianni bedwelmt ze uiteindelijk met sterke kamillethee. En de volgende dag valt alles op zijn plaats.
Di Gregorio is een meester in de alledaagse, betekenisloze dialogen waarmee mensen contact met elkaar maken. Het levert zo’n komedie op die zonder echte grappen een weemoedige glimlach op je gelaat tovert. Hij kabbelt voort tot je bij de aftiteling ontdekt dat je ongemerkt verliefd bent geworden op de karakters van de bejaarde dames. Je wilt graag nog wat langer bij ze blijven.
De voorfilm Buiten speelt ’t goed gaat over spelende kinderen in de Liemers. Het zijn historische opnamen die gemaakt zijn in de jaren zestig van de vorige eeuw.
