De meeste mensen kennen haar naam als schrijfster van controversiële boeken. En dan wel in de jaren vijftig. Dat ze privé een flamboyant en zinderend leven leidde, waarbij ze van het ene avontuur naar het andere snelde en hoog spel speelde met haar gezondheid, is minder bekend.
Bij haar debuut als boekenschrijfster, in 1954 met “Bonjour tristesse” was Françoise meteen omstreden. De heersende norm dat literatuur alleen hoogstaand schrijven kon zijn, doorbrak zij met een ongekunstelde schrijfstijl, direct uit het hart. De jonge generatie begon al aan te schoppen tegen de gevestigde orde, dus daar viel Sagans vrijgevochten stijl wel erg goed. Haar eerste boek sloeg in als een bom en daarmee stroomde ook het geld binnen. Dat vooral gaf Sagan de mogelijkheid haar leven te leiden zoals zij dat wilde: snelle auto’s en avontuur. Ze kocht meteen een heel groot huis en met een groep kleurrijke vrienden trok ze er in. Dat huis zou haar leven lang steeds weer haar toevluchtsoord zijn als ze zich weer eens in de nesten had gewerkt.
Ze baalde zelf wel van haar impulsiviteit maar kon er geen weerstand aan bieden. Omdat ze steeds nieuwe uitdagingen zocht, kwamen na de drank vanzelf de drugs. En ze werd er niet verdraagzamer van. Toch trok ze altijd weer nieuwe vrienden en vriendinnen aan. Kwam de bodem van de geldbron in zicht, dan was Françoise er ook niet vies van een gokje te wagen, of in het casino of bij de paardenrennen. En ze kwam meestal met veel geld terug!
De relaties in haar leven waren nooit van lange duur. Als de man of vrouw van haar tijdelijke keuze haar vrijgevochten leven probeerde in te dammen, hield ze het snel voor gezien. Voor vrouwen was ze een voorbeeld hoe je je leven in eigen handen kunt nemen. Dat verklaart waarom ze altijd wel bewonderaars hield, hoever ze ook over de schreef ging. Tegen het einde van haar leven was ze echter een wrak, justitie zat haar op de hielen voor drugsgebruik en de belastingdienst wegens achtergehouden inkomsten.
