Regisseur Henri Ruben Genz heeft met Terribly Happy een klein meesterwerk gemaakt. Het tragische en het komische element brengt hij in een verbluffende samenhang optimaal tot zijn recht.
Politieman Robert wordt na een professionele fout in Kopenhagen naar de provincie overgeplaatst. In een klein, grijs en koud dorpje vertegenwoordigt hij in z’n eentje de aanwezige politiemacht. Zijn eerste dagen slijt hij in zijn saaie politiebureau annex huis. De meeste actie komt voort uit een jongetje dat diefstal pleegt bij de plaatselijke kruidenier. Hierin komt verandering wanneer een vrouw, genaamd Ingerlise, Robert wijst op de losse handjes van haar man en de toon omslaat tot grotere proporties. Zo wil Ingerlise geen aanklacht indienen, maar vertelt ze dat Robert kan weten wanneer Jørgen weer in een woedende bui is: als haar dochtertje om de huiselijke ruzie te ontwijken door de straat loopt met haar poppenwagen met de akelig piepende wielen.
In de enige kroeg van het dorp komen alle bewoners iedere dag samen.
Zodra Robert binnenkomt, de vreemdeling die water drinkt, wordt het akelig stil.
Robert probeert bijna wanhopig in te burgeren, maar dat blijkt onmogelijk.
De dorpsdokter, Ingerlise en haar man Jørgen, allen leven in hun eigen plattelandsuniversum waar de stadsagent geen blik waardig wordt gegund.
Robert wordt door Ingelise’s charme maar ook door haar rol als slachtoffer steeds meer tot haar aangetrokken. Hij wil haar beschermen maar ze maakt het hem niet gemakkelijk. Ze wil weg van Jørgen maar niet weglopen van haar stad.
Terribly Happy is nog maar eens de bevestiging dat Denen hun gelijke niet kennen wat betreft verrassende cinema. Met een oogstrelende beeldvoering, een mysterieus sfeertje en een kat die goedemorgen miauwt.
De moeite waard om te gaan kijken dus.
