Roman Polanski kreeg al veel publiciteit vóór The Ghost Writer, vanwege de afwikkeling van zijn nooit afgeronde zedenzaak. De VS wilden zijn uilevering: hij zou nog steeds zijn straf moeten uitzitten vanwege seks met een dertienjarig meisje in 1977. Tijdens zijn gedwongen huisarrest in Zwitserland had hij dus alle tijd om The Ghost Writer optimaal af te ronden, een politieke thriller over iemand die verdacht veel lijkt op Tony Blair.
Op een eiland werkt voormalige premier Adam Lang (Pierce Brosnan) aan zijn memoires. Daarbij heeft hij de hulp van een ghost writer. Wanneer deze onder mysterieuze omstandigheden overlijdt, moet Lang op zoek naar een nieuwe schrijver. Deze ghost writer (Ewan Mc Gregor) merkt al snel dat er allerlei krachten aan het werk zijn die belang hebben bij de inhoud van Langs’ memoires. Er zijn namelijk nogal wat gebeurtenissen uit het verleden die voor grote opschudding kunnen gaan zorgen. Naarmate de ghost writer dieper graaft naar de ware toedracht, ontdekt hij geheimen die zijn eigen leven in gevaar kunnen brengen.
De film staat bol van de symboliek, waarbij er nogal verwijzingen zijn naar ’s werelds meest gerespecteerde regisseur: Alfred Hitchcock. Polanski gebruikt eveneens de invalshoek van een wildvreemde man die per toeval in een hem vreemd milieu terecht komt en de kijker meesleurt in een complexe leefwereld. Daarnaast zijn er twee vrouwelijke tegenpolen: de blonde sluikse secretaresse en Langs’ vrouw, neurotisch en met een donker kantje.
De permanente sluimerende spanning wordt prachtig beklemtoond door de orkestrale, huiveringwekkende muziek van Alexandre Desplat. Vooral in de scènes waarbij een GPS een cruciale doorbraak forceert en van hand tot hand wordt doorgegeven lijkt Hitchcock weer tot leven te komen. De glijdende en sierlijke camerabewegingen zijn meesterlijk.
