Deze bloedstollend fraaie thriller over de driehoeksverhouding tussen een miljonair, zijn echtgenote en hun huishoudster is een remake van de gelijknamige film uit 1960. De oorspronkelijke versie, van Kim Ki-young, wordt algemeen beschouwd als een van de drie beste Koreaanse films aller tijden.
De wereld openbaart zich als een chaotische serie wazige beelden voor de vermoeide ogen van Eun-yi, die als bordenwasser werkt en op een avond getuige is van een zelfdoding: een jonge vrouw die van een hoog gebouw is gesprongen. Na haar werk, in de late uurtjes, bezoekt zij de locatie waar de vrouw zich te pletter heeft laten vallen. Er is verder niemand op straat. Uitdrukkingsloos kijkt ze naar de lege figuur, een onzichtbaar lichaam begrensd door de witte krijtomtrek die politieagenten maakten op de plaats delict.
Na haar akelige ervaring in het stadscentrum krijgt Eun-yi een baantje als huishoudster en oppas bij het rijke gezin van Hoon, getrouwd met Hae Ra die in verwachting is van een tweeling. Het echtpaar heeft ook een dochtertje, Nami. Het hoofd van de huishouding is de afstandelijke, wereldwijze mevrouw Cho. Eun-yi wordt in haar nieuwe omgeving geconfronteerd met een moderne wereld waarin rijkdom, stijl en design alles zijn: menselijkheid of emotie lijkt overbodig.
Uiterlijk lijkt alles te kloppen. Maar de oppas brengt verandering. In een prachtige scène treft Hoon bij thuiskomst twee taferelen naast elkaar aan: in de ene kamer zit zijn zwangere vrouw op een bank terwijl Eun-yi vlak ernaast, maar in een ander vertrek, bezig is het bad schoon te maken. De mannelijke blik van Hoon neemt beide beelden voyeuristisch op; hij staat precies in het midden van het filmbeeld en kijkt afwisselend naar links en rechts.
Deze spanning tussen erotiek en onderdrukt verlangen is kenmerkend voor The Housemaid, die in 2010 een grote hit in Zuid-Korea was.
