Terry Gilliam heeft een indrukwekkend oeuvre. Hij begon ooit als animator bij Monty Python’s Flying Circus, begon daarna een eigen carrière als regisseur. Met titels als Brazil, The Fisher King, Twelve Monkeys en Fear & Loathing in Las Vegas onderscheidde hij zich als een originele auteur met een geheel eigen visuele stijl en kenmerkende fantasie. The Imaginarium of Doctor Pernassus is zijn beste film in jaren.
Tijdens het filmen overleed hoofdrolspeler Heath Ledger. Gilliam loste dit op door het script te herschrijven zodat het laatste werk van Ledger intact bleef en andere acteurs voor hem invielen waar dat nodig was.
Doctor Parnassus is oud, heel oud. Honderden jaren. Hij sloot namelijk ooit een weddenschap af met de duivel over de kwestie of het vertellen van verhalen en het prikkelen van de fantasie belangrijker zijn dan angst en verleiding. Wie het eerst twaalf zieltjes met zijn methode kon veroveren zou de weddenschap winnen. Parnassus versloeg de duivel en kreeg het eeuwige leven en andere krachten. Hij werd echter verliefd en wilde weer jong zijn. De duivel gaf hem een nieuw leven, in ruil voor het leven van zijn eerstgeborene zodra deze zestien zou zijn. Valentina, Parnassus’ dochter, is dat bijna en de duivel komt weer langs om Parnassus opnieuw een deal aan te bieden: wie het eerst vijf zieltjes wint, krijgt Valentina. Met behulp van de vreemdeling Tony en zijn krachten om de verbeelding van mensen werkelijkheid te laten worden in zijn imaginarium, gaat Parnassus de strijd aan.
Het eindresultaat is een heerlijke sfeervolle film met een prachtige vormgeving en mooie fantasieën die tot de verbeelding spreken.De dialogen van onder anderen de duivel en de lilliputter die Parnassus vergezelt zijn vaak erg geestig. Gilliam geeft weer eens blijk van een fantastische visie en heeft geen 3D nodig om je onder te dompelen in zijn sprookjeswereld.
