Op papier klinkt het verhaal van The Visitor niet sterk. Een saaie, blanke economieprofessor – zestiger, weduwnaar, depressief – komt in aanraking met een jong immigrantenstel en loopt plotseling warm voor de djembé, broodjes shoarma en het zware lot van opgepakte illegalen.
Hoe kun je door een samenloop van omstandigheden zo uit je vertrouwde omgeving in een totaal onbekende wereld belanden? Het overkomt Walter Vale, een “gesettelde” professor in Amerika. Hij leidt een teruggetrokken leven na de dood van zijn vrouw.
Dan treft hij op een dag twee vluchtelingen aan in zijn New Yorkse appartement die daar waarschijnlijk door een oplichter terecht zijn gekomen. In zijn boosheid stuurt hij ze onmiddellijk het huis uit.
Als Walter later op straat ziet hoe ze vergeefs proberen ander onderdak te vinden, laat hij ze alsnog in zijn appartement toe. Hij laat steeds meer van zijn menselijke kant laat zien en daadoor worden zijn gasten ook vertrouwelijker. Ze vertellen dat ze voortdurend op hun hoede moeten zijn voor de vreemdelingenpolitie. Tarek leert Water te spelen op de djembé om iets terug te doen voor zijn gastvrijheid.
Dan wordt Tarek wordt opgepakt en hij belandt in de gevangenis. Zo maakt Walter kennis met de moeder van Tarek en zij blijken erg goed met elkaar te kunnen opschieten. Hij strijdt ondertussen voor de rechten en opvang van vluchtelingen en probeert door te dringen tot de bureaucratische immigratiedienst. Die verbergt zich achter de formulieren en negeert het menselijke aspect totaal.
Richard Jenkins als Walter Vale steelt de show. De zestiger, vooral bekend van de gelauwerde Amerikaanse dramaserie ‘Six Feet Under’ brengt de muisgrijze, apathische professor met kleine stapjes tot leven. Op ontroerende wijze krijgen we voorgespiegeld hoe verrijkend het kan zijn als men zich openstelt voor anderen.
