Afghanistan 2014. Vlak voor de terugtrekking van de troepen krijgen kapitein Antarès Bonassieu en zijn team de opdracht om een afgelegen vallei in de Wachan-corridor te controleren en te bewaken. Ondanks hun vastberadenheid verliezen Antarès en zijn mannen langzaam maar zeker de grip op dit rustige gebied. Zeker wanneer de soldaten in de vallei op mysterieuze wijze beginnen te verdwijnen.
Hoewel er in The Wakhan Front maar weinig ‘echte’ oorlogsscènes zijn, waarin keihard gevochten wordt en bloed in het rond spat, weet regisseur Clément Cogitore de spanning er de hele honderd minuten in te houden. De gebeurtenissen worden langzaamaan steeds gekker en leidt tot haast ondraaglijke spanning bij de soldaten. Hiermee laat Cogitore juist de ‘echte’ oorlogsscènes laat zien. Oorlog is immers niet enkel schieten. Het merendeel van een dag binnen het leger bestaat uit wachten, onzekerheid, en ondanks dat toch gewoon doen wat je opgedragen wordt. Deze film is een indringende en geloofwaardige schets van een stilstaande oorlog.
