Acteur Paddy Considine maakt met het indrukwekkende Tyrannosaur een prachtig debuut als regisseur. De film sleepte al twee BIFA-awards weg en was een groot succes tijdens het Sundance Film Festival.
Nee, Tyrannosaur is geen vervolg op Jurrassic Park. Maar het is de troetelnaam voor de hoofdpersoon. Deze vijftiger Joseph (geweldige rol Peter Mullan), die in een verpauperde wijk in een anonieme Engelse stad woont, brandt een ontembare woede. Mogelijk heeft de dood van zijn vrouw vijf jaar geleden een tomeloze agressie in hem gewekt, maar waarschijnlijk was hij altijd al een onberekenbaar projectiel.
Hij heeft geen werk, moet de hand ophouden en dat maakt hem woedend van onmacht. Die onmacht brengt hem ertoe dat hij zijn agressie op de verkeerden afreageert! Dan komt het moment dat hijzelf eens flink wordt aangepakt door drie jongens en in paniek vlucht hij een kringloopwinkel in. Zo komt hij in aanraking met Hannah, die, hoewel ze alle reden heeft bang voor hem te zijn, vastbesloten lijkt om Joseph van de ondergang te redden. Hannah komt over als een goedgesitueerde dame met een ’twee-onder-een-kapwoning’ maar langzaam wordt duidelijk dat zij misschien nog wel dieper in de problemen zit dan Joseph.
Hannah doet in een vertrouwelijk moment een boekje open over haar psychotische man en dat raakt bij bij Joseph een gevoelige snaar, die zijn menselijke kant openbaart. Hij voelt zich geroepen om voor eens en altijd een einde aan haar benarde situatie te maken. Maar of hij daar de juiste persoon voor is? De ontknoping is catastrofaal en aangrijpend.
Tyrannosaur is niet alleen een verhaal over gebroken mensen, maar ook over wat mensen heelt en hoe ze daarna met hun littekens verder leven. Prachtig.
