72 Minuten. Zo lang duurde de dodelijke aanslag op het zomerkamp op het Noorse eiland Utoya in 2011. 72 minuten lang ondergaat ook de kijker hoe lang dat is. En hoeveel langer moet het hebben gevoeld voor de jongeren die vast zaten op dat eiland zonder goede verstopplekken? Die wisten dat er op ze werd gejaagd, maar niet door wie en met hoeveel en waarom.
Regisseur Erik Poppe verfilmde de aanslag zeven jaar na dato. Is het niet te vroeg om dat respectvol te doen? De critici waren verdeeld. Tieners die in een bos worden opgejaagd door een onzichtbaar kwaad, was dat geen ordinaire horror?.
Horror is het! Maar Poppe sprak de overlevenden en schreef een script gebaseerd op hun ervaringen. In zijn film voert hij een fictief meisje op, Kaja, dat samen met haar zusje op het eiland verblijft. De eerste 18 minuten zijn bijna ondraaglijk. Het is wachten op het onafwendbaar onheil terwijl Kaja nog nietsvermoedend met haar zusje bekvecht en een wafel eet.
De film bestaat uit één enkele take. Cameraman Martin Otterbeck rent met Kaja mee, duikt weg en schuilt. Poppe wisselt actie en rust slim af en de cast van jongvolwassenen, de toen 19-jarige Andrea Berntzen voorop, speelt angstaanjagend goed
