Hildegard von Bingen (1098 – 1179) is een van de meest aansprekende vrouwen uit de middeleeuwen. Ze stichtte en bestuurde twee Benedictijnse kloosters in Duitsland en werd internationaal beroemd als theologe, filosofe en zieneres. Zij componeerde ook religieuze muziek die vooral in de tijd van de New Age, eind vorige eeuw, grote opgang maakte. De Duitse speelfilm Vision van Margarethe von Trotta laat enkele sleutelscènes zien uit het leven van deze bijzondere middeleeuwse vrouw.
Als 8-jarige wordt Hildegard door haar ouders, graaf en gravin von Bermersheim naar het Benedictijnenklooster gebracht. In die tijd is het gebruikelijk om elk tiende kind in een gezin op te dragen aan God. Dit gebruik heeft ook een praktische reden: zelfs voor een adellijke familie is het wel eens een probleem zoveel monden te voeden.
Een tante van haar, ook non, onderwijst haar in lezen, schrijven en Latijn. Hildegard pakt alle kennis snel op en is haar leeftijdsgenoten al gauw ver voor. Naast de taken die ze heeft, pakt ze na de schooltijd allerlei andere zaken op. Ze verdiept zich in de plantenwereld, vooral de geneeskrachtige kruiden hebben haar belangstelling. Na het overlijden van de abdis wordt Hildegard als opvolgster aangewezen. Ze zorgt er meteen voor dat de regels minder streng worden en het kloosterleven menselijker.
Als ze haar eerste visioenen krijgt, zijn de reacties gemengd. Maar ze krijgt het via de paus toch gedaan dat deze geopenbaard mogen worden. Ze wordt steeds meer wetenschapper en verrassenderwijs schrijft ze artikelen op het terrein van vrouwelijke aangelegenheden zoals het orgasme. Hoge geestelijken zoals bisschoppen en pausen vragen haar zelfs om raad.
Margerethe von Trotta laat Hildegard zien als feministe, wetenschapster, componiste, maar ook als een door en door menselijke en religieuze vrouw.
Zo is Vision een integer eerbetoon geworden aan de vrouw Hildegard, maar ook aan haar relatie met God.
