Before Midnight is het derde deel van Linklater’s trilogie over liefde en relaties in verschillende levensfasen. Na de eerste ontmoeting in Wenen van Céline, een Française, en de Amerikaan Jesse (Before Sunrise ,1994) en hun hernieuwde kennismaking in Parijs (Before Sunset), 2003) is nu Griekenland plaats van handeling. Jaren na hun eerste ontmoeting pakt Before Midnight de draad weer op. Wat is er van hun liefde overgebleven?
Voor mensen die de eerdere trilogiedelen gezien hebben, is het weerzien met de twee geliefden alsof je uit het oog verloren vrienden weer hebt teruggevonden. Dat mooie stel dat voor elkaar gemaakt leek. Inmiddels zijn er kinderen, mobiele telefoons en drukke banen. Tijd om echt te praten was er eigenlijk niet.
Gelukkig is Before Midnight ook goed te volgen voor mensen die de eerdere delen hebben gemist. In een slimme eetscène wordt de liefde in al zijn vormen besproken en precies genoeg over de personages onthuld. De formule is simpel: in elke film praten Jesse en Céline over kleine en grote dingen. Soms eensgezind, dan weer verhit discussiërend.
In deel drie, samen op vakantie in Griekenland, moeten ze nodig bijpraten. Dit keer is er misschien geen vertrekkend vliegtuig dat de gesprekken onder druk zet, maar de volgende ochtend zal de opdringerige werkelijkheid hun gesprekken onvermijdelijk weer stil leggen.
De acteurs Ethan Hawke en Julie Delpy lijken helemaal met hun personages vergroeid te zijn! De chemie is er nog steeds, de grappen ook. De dialogen, waaraan zij mee schreven en die uit hun monden fantastisch realistisch klinken, zijn schrijnend, eerlijk en dan weer luchtig. Hun discussies zijn pingpongwedstrijden waarbij je nooit helemaal zeker bent aan wiens kant je staat.
Linklater heeft met deze drie films – ongepland – een prachtig, eerlijk drieluik gemaakt over een generatie en haar opvattingen Een soort fictieve variant van de serie Up, waarin documentairemaker Michael Apted elke negen jaar het leven van dezelfde personen vastlegt.
