Tijdens het communistische bewind in Roemenië onder Ceausescu stierven er
een half miljoen vrouwen ten gevolge van slecht uitgevoerde en illegale abortuspraktijken. De film 4 maanden, 3 weken en 2 dagen vertelt dan ook niet het verhaal van een individu, maar van een getergd volk in donkere tijden.
In een Roemeens stadje delen twee studentes een kamer. Gabita is ongewenst zwanger en begeeft zich aarzelend in het illegale circuit op zoek naar een oplossing voor haar probleem. Otilia is meer vastberaden en helpt haar vriendin zoveel mogelijk: ze doet boodschappen, schraapt geld bij elkaar voor een abortus, boekt een hotel en legt contact met een zekere meneer Bebe. Ze rent en regelt en moet tussendoor ook nog verschijnen op een familiefeest van haar vriend.
De zeer gevaarlijke onderneming zal een grote beproeving blijken, maar Otilia heeft letterlijk álles voor haar vriendin over, in de wetenschap dat vrouwen elkaar nodig hebben om te overleven.
Deze ode aan de vriendschap ontwikkelt zich als een soort thriller en geeft tegelijkertijd een scherp beeld van de levensomstandigheden tijdens de laatste jaren van het bewind van Ceausescu. Hij had in 1966 abortus verboden om het land te voorzien van extra arbeidskrachten. Vrouwen die betrapt werden, stond een zware gevangenisstraf te wachten. Er waren onvoldoende voorbehoedmiddelen, met als gevolg duizenden slachtoffers door onveilige abortus.
De regisseur hoorde het schrijnende verhaal van één van de meiden die het meemaakte. Zelf zegt hij te hebben gehoopt dat hij de vertelling kon vergeten in de loop der tijd. Zijn falen hierin heeft uiteindelijk deze zielsplijtende verfilming
voortgebracht die de kijker in een emotionele achtbaan van woede en verdriet plaatst. 4 maanden, 3 weken en 2 dagen is het bewijs dat de Roemeense film, bijna twintig jaar na de revolutie, in topvorm verkeert.
