Cineaste Delaporte is geboren en getogen in de regio Parijs. Haar vakanties als kind bracht ze echter bij haar grootouders in Port-en-Bessin door, een vissershaven in Normandië. Daar heeft ze Angèle et Tony opgenomen. Zonder nostalgie of idealisering, maar wel met een subtiel gevoel voor de solidariteit onder de vrouwen en het zwijgende, gesloten karakter van de mannen in een vissersgemeenschap.
Angèle, jong, een beetje punky en mooi, maar bruusk en instinctief in haar optreden. Een vrouw die gedeukt en verwond is door het leven. Haar drang om te leven en te overleven is echter enorm. Ze heeft twee jaar in de gevangenis gezeten en al die tijd heeft ze haar zoontje niet gezien. Gehavend maar gelouterd begint ze, voortgestuwd door een sterke levenswil, haar nieuwe bestaan in het vissersplaatsje Port-en-Bassin. Ze wil haar zoontje, dat bij haar schoonouders verblijft en dat ze al twee jaar niet meer gezien heeft, weer bij zich hebben. Daarom is ze ingegaan op een advertentie, geplaatst door Tony. Of deze zeeman en vrijgezel op zoek is naar een partner, of naar een jonge arbeidskracht om zijn moeder op de markt met de verkoop te helpen, wordt in het midden geladen.
Hij is een man die in alle opzichten haar tegenpool is, introvert en afstandelijk. Ook hij heeft een gehavende ziel. Ondanks zijn verlangen naar Angèle, houdt hij haar op afstand, terwijl zij juist toenadering zoekt.
Angèle, onhandig zwalpend als een losgeslagen boei, dringt zich nogal impulsief en brutaal aan hem op. Tony duwt haar weg en gaat niet op haar avances in, ook al voelt hij zich tot haar aangetrokken.
Het mooie aan Angèle et Tony is dat de film zó goed gevoelens weet weer te geven of op te roepen via een blik, een korte zin of stilte dat het meer zegt dan duizend woorden samen.
