Borgman

Borgman, de achtste speelfilm van Alex van Warmerdam, draaide mee in de competitie van Cannes. Daar viel de film niet in de prijzen, maar kreeg volop lovende kritieken en is inmiddels verkocht aan tientallen landen, waaronder de Verenigde Staten. Deze typische van Warmerdam film gaat over een mysterieuze vreemdeling die het leven in een villawijk op zijn kop zet.
Camiel Borgman (Jan Bijvoet) woont in een ondergrondse hut in het bos. Op een dag zijn de dorpelingen uit het naburige dorp hem zat en onder leiding van een priester trekken ze het bos in en jagen Borgman met geweld weg.
Borgman vlucht naar het huis van een welgesteld gezin en belt aan. Of hij zich daar even mag opfrissen, hij kent bewoner Marina (Hadewych Minis) namelijk nog van vroeger. Marina’s man Richard (Jeroen Perceval) moet hier niets van hebben, en als een discussie overgaat in een handgemeen slaat Richard Borgman hardhandig van zijn drempel. Maar Marina heeft medelijden met Borgman, en als haar man naar zijn werk is geeft ze Borgman tijdelijk onderdak in haar tuinhuisje. Vanaf dan ontstaan al heel snel meer scheurtjes in de relatie van Richard en Marina en gaat Borgman zich steeds meer met het gezinsleven en hun huwelijk bemoeien.
Borgman lijkt minder absurdistisch dan de meeste films van Van Warmerdam. Wel is hij vanaf minuut één gitzwart en gortdroog zoals wij dat verwachten van deze filmer. Maar ook het absurdisme sluipt naarmate de film vordert steeds meer het verhaal in. Wie of wat zijn Borgman en zijn handlangers? Ze lijken wel iets bovennatuurlijks te hebben. Als demonen manoeuvreren ze zich in het leven van Marina en Richard en doen er alles aan hen richting het kwaad te sleuren. Marina en Richard lijken hier op hun beurt niets aan te kunnen veranderen.
Borgman is een macabere komedie over de invloed die ‘het kwaad’ op de mens kan hebben. Helaas hoeft de mens daar niet veel meer voor te doen dan de deur te openen als het kwaad aanbelt.