“Pure beeldpoëzie” schreef André Waardenburg in het NRC Handelsblad over “Bright Star”. Zeker niet ten onrechte want het is een weergaloos kostuumdrama, gefilmd in een klassieke stijl: uitgebalanceerde beeldcomposities, rustige montage en vrijwel geen camerabewegingen. Zo komt alle aandacht te liggen op de emoties van de personages, vertolkt door uitstekende acteurs, met name Abbie Cornish.
De film vertelt het verhaal van de romance tussen de Romantische dichter John Keats (1795-1821) en zijn buurmeisje Fanny Brawne. Keats is een weinig succes-volle dichter, die door zijn geldproblemen alleen maar kan dromen van een huwelijk met Fanny. Maar dit is niet het enige probleem. Fanny vindt dichters maar pretentieus en elitair. Keats’ huisgenoot Charles vindt Fanny juist weer een oppervlakkig wezen die Keats alleen maar van zijn roeping afhoudt. Ondanks dat alles ontstaat er uiteindelijk een intense liefde tussen Keats en Fanny.
Bright Star is bovenal schitterend gefilmd. Regisseur Jane Campion wilde de poëzie van Keats terugzien in de beelden van de film. Een geslaagd voorbeeld van de ‘visuele poëzie” is de scène waarin de in paarse jurk geklede Fanny een liefdesbrief van Keats leest, zittend in een veld eveneens paarse boshyacinten. Een prachtig beeld – niet voor niets gekozen als filmaffiche – dat zo uit een gedicht van Keats had kunnen komen.
