Wie dacht dat Nederland in de jaren dertig van de vorig eeuw een veilig land was, komt na het zien van deze film beslist tot andere gedachten. Hoewel het niet de ambitie van deze film lijkt om een avondje geschiedenis uit de doeken te doen. Het is veel meer een onderhoudende dramafilm over de misdaad in Oss in 1938, dan een analytische maatschappelijke geschiedenis van deze periode. De parallel met Zwartboek wordt ook wel een beetje gelegd als Johanna (Sylvia Hoeks) haar haar blond verft en ze veel lijkt op de figuur die Carice van Houten speelt in die film.
De jonge en levenslustige Johanna van Heesch raakt via haar man Ties, een crimineel die zijn gevangenisstraf uitzit, verzeild in een Ossche bende. Dagelijks komen criminelen samen in haar café waar ze, naast haar werk aan de lopende band en in de betaalde liefde, haar geld verdient.
De bendemannen die haar café bezoeken zijn geen toffe jongens, maar ruige kerels, die even makkelijk een mes trekken als een sigaar opsteken. Onder leiding van de machtige Wim de Kuiper zorgt de bende voor een golf van misdaad en moord. Dit houdt Nederland zodanig in de greep dat de marechaussee naar Oss wordt gestuurd om de Ossche bende op te rollen.
Als Johanna wil breken met het misdadige milieu krijgt ze hulp uit onverwachte hoek, van de corrupte verzekeringsagent Harry den Brock. Maar hoe harder ze probeert los te komen van Oss, hoe verder ze wegzakt in oplichting, prostitutie en zelfs moord. Regisseur van Duren verstaat zijn vak, want de vele acties en afrekeningen worden spectaculair in beeld gebracht. Voor de authenticiteit zijn veel Brabantse acteurs en figuranten ingezet. En in dat opzicht valt Sylvia Hoeks met haar taalgebruik een beetje uit haar rol.
De film doet wat overvol aan door de vele thema’s en personages. Daar staat tegenover de prachtige rollen van Sylvia Hoeks , Marcel Muster (gangsterbaas Wim de Kuyper) en Frank Lammers (Harry den Brock).
De balans opmakend is het een vlotte en onderhoudende film geworden. Uiteraard zijn de historische feiten verdicht, maar van romantisering is geen sprake. De film schetst niet alleen een rauw beeld van de onderklasse, maar ontziet ook de corrupte elite niet.
